Empatiyle Hayat Bir Tık Güzel

Dün trafikte bir adam önüme öyle bir kırdı ki, bir an korna basıp içimden saydırmamak için kendimi zor tuttum. Ama sonra düşündüm: Acaba ben de mi bazen böyle yapıyorum? Bir özeleştiri yaptım ve dedim ki, “Hadi be, sakin ol, bırak gitsin.” İşte o an fark ettim: Hepimiz bu koşturmaca içinde birbirimize sinir oluyor, ama dönüp kendimize bakıyor muyuz? Gelin, biraz empati ve farkındalıktan konuşalım, çünkü inanın, bu iş sadece başkası için değil, kendi akıl sağlığımız için de şart! 😅

Hayat zaten yeterince yorucu, bir de üstüne insanların birbirine karşı sabırsızlığı, empati eksikliği eklenince iyice çekilmez oluyor. Hepimiz yaşıyoruz: Trafikte biri önümüze kırıyor, delleniyoruz; ama iş kendimize gelince, bazen biz de aynı şeyi yapıyoruz, değil mi? Ya da bir yerde otururken yan masanın gürültüsünden rahatsız oluyoruz, ama biz de başka bir gün başkasını rahatsız edebiliyoruz. İşte bu çifte standart, hepimizi yiyip bitiriyor.

Düşünüyorum da, herkes “farkındalık” diyor, ama bu farkındalığı eyleme döken pek az. Mesela, ben de trafikte biri yol vermediğinde sinir oluyorum. Ama sonra kendime soruyorum: “Sen her zaman yol veriyor musun?” Kimi zaman vermiyorum, itiraf edeyim. İşte o an durup bir özeleştiri yapıyorum. Artık karşımdaki hatalı da olsa, yol veriyorum mesela. Sinirlenmeyi reddediyorum. İnanın, bu bile insanı rahatlatıyor.

Peki, ne yapalım?

✅ Kendimize dürüst olalım: Sinirlendiğimizde bir durup düşünelim: “Ben farklı mıyım?” Hatalıyız, insanız, ama düzeltmek elimizde.

✅ Küçük adımlar atalım: Herkese karşı süper kibar olalım demiyorum, ama birine yol vermek, bir “sağ ol” demek bile havayı yumuşatır.

✅ Boşa enerji harcamayalım: Hayat zaten dert tasa dolu. Bir de küçük şeylere takılıp kendimizi yormayalım. Mesela, “iyi düşün, iyi olsun” muhabbeti var ya, hani biraz klişe ama, biraz da haklılar. Güzel düşünelim, güzel davranalım ki içimiz ferahlasın.

Empati dediğimiz şey, sadece başkası için değil, kendi akıl sağlığımız için de lazım. Kimse Polyanna gibi sürekli gülümseyemez, ama ufak tefek şeylere takılmadan, birbirimize biraz daha anlayış göstersek, hayat en azından bir tık daha çekilir olur.

Siz neler yapıyorsunuz bu konuda? Günlük hayatta sinirlenmemek, empati göstermek için taktikleriniz var mı? Paylaşın da iki lafın belini kıralım! 😄